วันพุธที่ 28 เืดือนตุลาคม ปี 2552 ที่ผมจำได้ดี......ขณะที่ผมยังอยู่ที่ห้องเพราะลางานตอนเช้า หัวใจผมก็พองโตและ อาการดีขึ้นทันตาเห็น ผมได้รับข้อความให้กำลังใจจาก ผู้หญิงที่น่ารักที่สุดในโลก ผมนั่งจ้องหน้าจอ IPhone แบบนี้อยู่ เป็นชั่วโมงโิดยไม่รู้สึกเบื่อ ไม่อยากปล่อยมือถือไป หยิบยา เพราะกลัวว่า เดียวขอความนั้นจะหายไป... จริงๆ แล้วขอความนี้ ไม่ใช่ข้อความแรกที่ผมได้จากเธอ ก่อนหน้านี้เธอได้ส่งข้อความ good night มาให้ก่อนนอน แต่ข้อความนี้มันทำให้ผม รู้ว่าอย่างน้อยเธอก็ เป็นห่วงผม .........
แม้ภาพเธอวันนี้มันจะไม่ชัดเจน แต่ผมไม่มีวันลืม รอยยิ้มที่ผมหลงรัีกมาโดยตลอดได้เลย.....
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น