วันนี้เป็นวันที่ 3 แล้วที่ผมต้องอยู่ในสถานะการณ์แบบนี้
ทำใจยากเหลือเกิน ....
ต้องขอโทษเพื่อนๆ พี่ๆ ใน Team
ที่ทำให้บรรยากาศในการทานข้าวไม่ เฮฮาเท่าที่ควร
แต่กระนั้น ตลกคณะ RMDS ก็ยังหัวเราะกันได้
เรื่องที่ทำให้หัวเราะส่วนหนึ่งก็หนีไม่พ้น
การแซวกัน ผมก็โดนบ่อยๆ
มีอยู่คำหนึ่งครับที่ พอได้ยินแล้วมันทำให้ผมคิดถึงบางภาพ
กับสองความรู้สึก
ความรู้สึกแรกคือก่อนที่จะได้รู้จักใกล้ชิดกับคนๆนี้
"เจอแต่ไม่กล้าที่จะคิด"
คนที่ผมเจอในภาพผมไม่กล้าที่จะคิดเอื้อมมือไปคว้าเพราะกลัวจะ....ผิดหวัง
แต่พอผมได้รู้จักและได้ใกล้ชิดเธอมากขึ้น ผมเองก็อดไม่ได้ที่จะคิดกับเธอไปไกล
ผมคิดกับเธอมากเกินกว่าเพื่อนไปแล้ว แล้วบางสิ่งก็เหมือนจะไปได้ด้วยดี
แต่แล้วผมก็ต้องหยุดบางอย่างไว้ ...
ณ วันนี้ผมไม่ค่อยกล้าที่จะเจอกับเธอทั้งที่ผมหยุดคิดถึงเธอไม่ได้เลยแม้แต่นาทีเดี่ยว
"คิดแต่ไม่กล้าที่จะเจอ"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น